هموطنان عزیز،امروز، روز تصمیم تاریخی برای اتحاد اپوزیسیون است؛
اگر کسی ادعای رهبری دارد، بسم‌الله:
فراخوان به اعتصاب سراسری دهد، بذر همبستگی ملی را بکارد، و پرچم تغییر را با دستان مردم برافرازد
در نیمه‌شب نخستین روز تابستان ۱۴۰۴، سه نقطه از میهن زخمی ما ـ نطنز، فوردو و اصفهان لرزیدند؛ نه با زلزله‌ای طبیعی، که با غرش بمب‌هایی که از آسمانِ قدرت‌های جهانی فرود آمدند. این ضربات، به ظاهر بر پیکره تأسیسات هسته‌ای فرود آمدند، اما پژواک آن، به عمق وجدان تاریخی ما رسوخ کرده است. آیا خاک وطن، تنها خاکریز جنگی میان قدرت‌های بیگانه و حاکمیت دیکتاتور است؟ یا باید صحنه قیام ملت برای آزادی و کرامت انسانی باشد؟ ما پیش‌تر هشدار داده بودیم: این جنگ، جنگ ما نیست.
نه میان ملت ایران و ملت‌های دیگر، که نبردی است میان دو قطب تباهی؛ از یک‌سو رژیم اشغالگر و نظامی‌گرای اسرائیل و متحد امپریالیستی‌اش آمریکا، و از سوی دیگر رژیم خون‌ریز، کودک‌کُش، و متحجر حاکم بر ایران که چهار دهه است با استبداد دینی و سرکوب خفقان‌آور، میهن ما را در بند کشیده است. این نبرد، بازی بیگانگان است و ما تنها قربانیانِ سکوت، انفعال و تفرقه‌ایم که سال‌هاست بر اپوزیسیون و جامعه ما سایه انداخته است.
در این حمله، برای نخستین بار در تاریخ، بمب‌های سنگرشکن GBU-57 که برای نفوذ به اعماق کوه طراحی شده‌اند، بر فوردو فرود آمدند. شش فروند بمب‌افکن رادارگریز B-2 و زیردریایی‌هایی با سی موشک کروز تاماهاک، شب ایران را به رنگ آتش کشیدند. شاید امروز هیچ نشانه‌ای از نشت رادیواکتیو دیده نشده باشد، اما تضمینی نیست که فردا، فرزندان ما قربانی تشعشعات مرگبار نشوند؛ نه به‌دلیل ساخت بمب اتم، بلکه به‌خاطر حاکمانی که با فریب و جنون، کشور را به آستانه نابودی برده‌اند. حالا که چهره جنگ‌افروز این رژیم برای همگان روشن شده، و نه تنها اسرائیل بلکه سراسر خاورمیانه می‌داند که تهدید «هفتم اکتبری» دیگر محتمل است، منطقه وارد مسابقه تسلیحاتی‌ای شده که تنها جیب کارخانه‌های اسلحه‌سازی غرب را انباشته خواهد کرد.
اگر تنگه هرمز ـ شریان حیاتی انرژی جهان در آتش این نزاع بسوزد، لرزش آن بر ستون‌های اقتصاد جهانی خواهد پیچید. در چنین بزنگاهی، نه وقت سوداگری سیاسی و نه مجال برای ادعاهای واهی رهبری است .
امروز، روز تصمیم تاریخی برای اتحاد اپوزیسیون است؛ از هر طیف، هر فکر و هر سنگر. اگر کسی ادعای رهبری دارد،
«بسم‌الله: »فراخوان به اعتصاب سراسری دهد، بذر همبستگی ملی را بکارد، و پرچم تغییر را با دستان مردم برافرازد و مانند مردم در داخل میهن خواستار برکناری خامنه ای دیکتاتور بشوند، که کشور را به پروژه ضد ایرانی و ضد بشری اتمی اش فروخت.
ما نه با بمب آزاد خواهیم شد، و نه با تفرقه. آزادی ایران، نه از آسمان نازل می‌شود و نه از دهان بمب‌افکن‌ها، بلکه از عمق ایمان و اراده ملت ایران برمی‌خیزد. اکنون، این میدان ماست. اگر متحد نشویم، نه از تاک نشانی خواهد ماند، نه از تاک‌نشان. پاینده ایران – سربلند مردم زنده باد اتحاد دموکراتیک برای رهایی ملی
دکتر مسعود کاشفی یکم تیر ماه ۱۴۰۴